staroż Rzymie
Encyklopedia PWN
Sykion, Síkyon,
ruiny staroż. miasta w Grecji, w regionie Peloponez, w pobliżu brzegu Zat. Korynckiej, 8 km na północny zachód od Koryntu;
szpital
podstawowy zakład lecznictwa zamkniętego służący badaniu i leczeniu chorych wymagających stałej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, odpowiednich zabiegów leczn. i diagnostycznych (lecznictwo);
[niem. < łac.],
szkło wypełniające otwory okienne;
m. we Włoszech, w północno-wschodniej części Sycylii, nad M. Jońskim.
Tellus
w religii staroż. Rzymu bogini ziemi i gleby, w której wzrasta ziarno;
[łac., ‘ziemia’],
terakota
tworzywo (i wyroby) ceramiczne otrzymywane przez spiekanie gliny ogniotrwałej, skaleni, piasku, z dodatkiem tlenków metali (barwniki ceramiczne), wypalane w temperaturze do 1150–1300°C;
[wł.],
